De kandidaat die ik vorige week sprak voor een functie bij een klant, vertelde dat hij zich helemaal drie slagen in de rondte solliciteert. Hij komt maar niet aan de bak en wordt zo goed als overal afgewezen omdat “zijn CV niet aansluit op het door de klant gevraagde profiel”… “Ze vinden mij gewoon een oude zak”, verzuchtte hij. “Over the top, te ervaren, te senior voor de functie”.
Op het CV van deze kandidaat had ik gezien dat hij in het vakgebied waarin hij werkte een hele mooi loopbaan achter zich had. Alle rollen die je maar kunt bedenken binnen zijn discipline kende hij van binnen en buiten. Ik was daar echt van onder de indruk. Na zijn opleiding HEAO was hij op zijn 22e aan het werk gegaan bij de bank. Nu hij door de reorganisatie bij zijn huidige werkgever ineens op straat stond omdat hij anderhalf uur heen en anderhalf uur terug naar zijn nieuwe werkplek toch echt te gek vond, zocht hij een nieuwe werkgever. Het sociaal plan was goed, dus misschien was het tijd om nog een stap te maken. En daar zat ie dan, 30 jaar na zijn eerste baan als balie-medewerker. Hij zag het even niet meer zitten en ik werd er somber van.
Een paar dagen later las ik dat ikzelf ook al als oudere werknemer gekarakteriseerd wordt. En ik ben nog maar 47 en ik las dat je boven de 45 al een probleem bent. PROBLEEM??
Wellicht ben ik een laatbloeier, maar voor mijn gevoel ben ik de afgelopen jaren pas in mijn professionele kracht komen te staan en begint het allemaal nog maar net. Met alle pensioenplannen van onze overheid mag ik gelukkig nog 20 jaar lang aan het werk. Ik ben dus nog maar op de helft en mijn kandidaat van 52? Die heeft toch ook nog een hele poos te gaan. Dus hoezo een probleem? Erover nadenkend werd ik steeds somberder maar vooral ook bozer!
Het kan toch niet waar zijn dat wij mensen met veel ervaring en kennis die jarenlang hebben gewerkt om pensioenpotten te vullen, belasting te betalen en iets constructiefs bij te dragen aan onze samenleving zomaar aan de kant zetten? Natuurlijk zijn er sommigen die niet meer meegaan in alle snelle ontwikkelingen en er zijn er ook die ingekakt en uitgerangeerd zijn. Maar hoeveel jonge mensen zijn er niet die niet in beweging te krijgen zijn en die het energiepeil hebben van een stapel bakstenen. En terwijl wij ach-en-wee roepen over de ontgroening en de vergrijzing in de arbeidsmarkt, diskwalificeren we een enorme populatie van vakmensen. Maar nog even afgezien daarvan zijn er gewoon hele goede rationele gronden om niet zo afwijzend tegenover oudere werknemers te staan:
Oudere werknemers hebben het allemaal al een keer gezien en laten zich niet gek maken door allerhande korte termijn perikelen waarover anderen zich lopen op te winden. In een wereld die zichzelf gek lijkt te maken en waarin alles sneler, efficiënter en winstgevender kan, is dat heerlijk!
Oudere werknemers dragen kennis bij zich die niet gevangen kan worden in kennisdatabanken of best-practices pagina’s op intranet. Kennis ingebed in persoonlijke verhalen laat zich naar mijn mening makkelijker overdragen dan koude feiten.
Oudere werknemers worden niet zwanger, hoeven zich minder te bewijzen en zijn vaak nog opgevoed in een tijd waarin loyaliteit nog een kwaliteit was. (sorry dames)
Oudere werknemers hebben vaak meer zich op wat ze kunnen en wat niet. Daarom zijn ze soms bereid om een stap terug te doen, of hun leidinggevende rol aan de wilgen te hangen. Dat is geen diskwalificatie, maar juist heel sterk.
En natuurlijk zijn er uitzonderingen. Maar ik heb er buikpijn van dat er hele goede en welwillende mensen afgesneden lijken te gaan worden van de arbeidsmarkt. Niet alleen is het oneerlijk, het is ook een gemiste kans!
Dus, boven de 45? Veel ervaring en een boel meegemaakt? Van harte gefeliciteerd!
